Bahsi geçen hanım, Bu halkın kadınlarının yarısından fazlasını oluşturan başörtülüleri tiyatroda görmeye tahammül edemeyen sanatçı herhalde sakallıyı, köylüyü, göbeğini kaşıyanı ve bidon kafalıyı da görmeye tahammül edemez. Yani bu ülkenin yüzde 80'ini, yani halkı, tiyatroda istemez."diye de yazmış.

Yani bu şu demek: halkın %80'i sakallı,köylü,göbeğini kaşıyan bidon kafalı...O zaman sormak isterim.Bu durumda esas hakarete uğrayan bu hanım mı yoksa Türk halkının %80'i mi?
Pardon özür dilerim. O bir mağdur...(!)

Kalemin tükenmesin Mehmet Abim. Bu konu çok canımı sıkmıştı. ( Eminim benim gibi düşünen herkesin de canını sıkmıştır. ) Öğretmenimiz ( R. Sinan AKBAŞAK ) her zaman bize sahnenin ne kadar kutsal olduğunu dile getirir. " ( Bunu sahne tozu yutmuşlar anlayacaktır. ) Evinize ve Camiiye gösterdiğiniz özeni ve saygıyı burada da gösteriniz " der. Ayrıca sanatı sevmek, ağzınızdaki baklayla, sakızın yer değiştirmesi değildir. Emek vermek, zaman harcamak, ter dökmek ve saygı gösterebilmektir. Bende başımdan geçen bir olayı anlatayım o zaman. Bir Delinin Hatıra Defteri adlı oyuna gittik arkadaşlarımla. Erdal Beşikçioğlu'nun rol aldığı tek kişilik bir gösteri. Gösteri sırasında vinç üzerinde ve bir ara göz göze geldik ve repliği " köpek " evet gözlerimin içine bakarak bana doğru " köpek " dedi. Ağzından salyalar akıyordu. Performansı hayran bıraktı beni. Dakikalarca gösteri sonunda alkışladık. Sanattan anlamak için biraz da olsa sanatla vakit geçirmek gerekir sanırım.