Evren Kildirli (+6) 25 Nisan 2012, 19:21 Yöneticiye Bildir +1  -1
Ben de sizin anlattığınız gibi aman dersinden olmasın, aman kafası dağılmasın diye herhangi düzenli bir aktiviteye gönderilmeyen gruptanım. Tek sosyal aktivitem kitaplarımdı :)

Şimdi ise bakıyorum kitap okumak dışında kendimi eğleyeceğim herhangi bir alışkanlığım yok.

Gelişim için çeşitli aktiviteler gerekli. Bunlar düşünüldüğünün aksine vakit öldüren değil vakti değerlendiren, kişinin kendini tanımasını ve sınırının nerede olduğunun sınadığı, hayal gücünü geliştirdiği, nasıl bir insan olacağına karar verdiği birer deneyim.

Şimdilerde zaten çocuklarımızın zamanını öldüren bilgisayar oyunları var. Hem de her çeşit.

Bırakalım çocuklar çocukluklarını kendi yaşıtlarıyla yaşasınlar, bilgisayar ve oyunlarla değil.
hatice kara özcan (+11) 25 Nisan 2012, 09:38 Yöneticiye Bildir +1  -1
merhaba , ne kadar doğru, ne kadar hayatla iç içe bir yazı , kesinlikle haklısınız ,sosyal faliyetlere ayrılmış zaman anne babalar bilmelidir ki asla kaybedilmiş zamanlar değildir, hatta yaşlandıkça ,hayata karıştıkça, elimizde kalan tek güzelliklerdir bile diyebilirim ,bunu birebir yaşamış biri olarak söyleyebilirim o sebeple lütfen anne babalar olarak bu zamanları çocuklarımızdan esirgemeyelim mutsuz ve yaralı bir çocuk isterse en başarılı olsun ,en iyi işte çalışsın   eli avucu boş kalıyor , güzel anlar,iyi arkadaşlar ve iyi bir aileden daha değerli hiç birşey yok hayatta herkesin iyi anılar biriktirmesi dileğiyle,
vedat sınmaz (+12) 24 Nisan 2012, 21:53 Yöneticiye Bildir +1  -1
tiyatro,çocukların okul eğitimine engel değil,ve hiç bir zaman da engel olmadı.aksine çocukların ilerki yaşamlarında toplum içinde kendilerini rahatca ifade edebilmeleri anlamında her zaman büyük bir öğreti oldu.zaten burdaki amaç da bu...çocukların illa sanatcı olması gerekmiyor.kendimden örnek verirsem benim çocuğum yüksek lisans kariyere sahipse bunda tiyatro eğitiminin çok büyük payı vardır.sadece benim çocuğum değil elbette ki,serhanlar,ilhanlar,tuğhanlar,abdüller,müküler ve daha niceleri yetişti bu sahnede ve herbiri toplum içinde örnek bireyler olarak yaşamlarını sürdürüyorlar,kendilerinden emin,kişilikleri gelişmiş,ne istediğini ve ne yapması gerektiğini bilen kişiler olarak yaşamlarını sürdürüyorlarsa tiyatro ve ailelerin ve çocukların işbirliği ile başarılmış bir olgudur