Hatice Kara Özcan

14 Eylül 2010, 12:57

TİYATROTERAPİ ye merhaba diyorum

MERHABA

Arabamla seyir halindeyken gördüm onu, ilk kez değildi tabii, ancak uzun yıllar geçmişti üzerinden, eşime "Sinan hocam, kesinlikle" diyebildim, vakfın kapısındaydı, bense araba kullanıyordum, duramadım, oysa o hep buralardaydı, yani vefasız olan bendim, sonra buluştuk tabi ne o benim ne yaptığımı biliyordu nede ben, ama korktuğum olmadı, yıllar sonra bile sevgi bizi buluşturmuştu, çocuk aklımla bana bilmediğim dünyaların kapısını açan oydu, ilk piyanoyu onun sayesinde görmüştüm, masa tenisini onun sayesinde oynamıştım, evimize gelen tek öğretmenim oydu, ailem bana değer veriyordu tabi ama O başkaydı, beni tiyatro ile tanıştıran, kendi yaşıtlarımın arasında bana güvenli bir ortam yaratan oydu, tiyatro ise anlayamadığım bir şekilde beni içine çekiyordu, bu süreç ne kadar sürdü çok hatırlayamıyorum ama yıllar sonra iş hayatımda karşıma çıkıncaya kadar uyumuştu içimde bu sevgi, aslında içimde uyuyan sadece tiyatro sevgisi değildi, arkadaşlıktı,birlikte iş yapma ve bundan keyif alma duygusuydu ve yeniden merhaba dedim ben tiyatroya, 5 yıl kadar Demirbank Tiyatro Topluluğu ile İstanbulun en güzel sahnelerinde oyunlar oynadım ben, o ruhu, birlikte iş yapıp yorulup, üstelik çok yorulup üstüne keyif almayı yaşadım yeniden ve yine yıllar sonra belki tiyatroya değil ama "TİYATROTERAPİ"ye yeniden merhaba diyorum, o ruhu, o duyguyu, o kokuyu çok iyi biliyorum ve ne kadar çabuk uyandığını hayretle görüyorum içimde, ufacık bir bilgi, bir hareket, bir oluşum canlandırmaya yetiyor, yani galiba ben kendim için seviniyorum aslında bana yaşatacaklarınız için bu yaşımda yeniden gençlikle birlikte olabilmek, 45 yaşındayım ama sanmayınki yaşlıyım en az hocam kadar gencim bilesiniz, hala aşkı hissedebilirim, bilebilirim aileyle çekişmeyi, okulu kırıp arkadaşlarla sinemaya gidebilmeyi, arkadaşlarımı evime davet edebilmenin güzelliğini, devir çok değişti biliyorum, eskiden bilgisayarım yoktu ama şimdi var, yazışabiliriz yani, dertleşebiliriz isterseniz, hani bir ablaya ihtiyaç varsa, hadi alın beni aranıza, görün nasıl da mutluyum bu yaşımda, hayat beni asla küstüremedi kendine, ne iş hayatı, ne hayattan bezdiren insanlar, hala bayılırım dağda bayırda yürümeye, denize girmeye, fotoğraf çekmeye, çene çalmaya, hele birde aranızda gitar, saz vs. çalan varsa değmeyin keyfime, öğreteceksiniz bana, yıllardır hayalini kurupta yapamadığım tek şey bu, bilesinizki çokda kolay olmadı benim hayatım, konuşuruz bunuda eğer isterseniz, ama o kadar güzel dostlara sahip oldum ki işte bu yüzdendir mutluluğum, hatta mutluluğumun tek kaynağıdır bu, ne paradır, ne mevkidir ne de başka bi şeydir, işte bu yüzden bi tek onları biriktirebildim ben..