Ceyda Uçal

17 Eylül 2010, 23:10

Sahi biz ne yapıyoruz...

DEĞİŞENLER

     Dünden bugüne yaşam şartları değişiyor . Gelişiyor muyuz geriliyor muyuz?. Bilgili ama duygusuz sahip ama mutsuz muyuz? Çamaşırı kazanda kaynatmadan makinede yıkıyorsak , gaz ocaklı sobalı evlerden doğalgazlı apartmanlarda geçtiysek, yemeğimizi hazır alıp yada sipariş eve getirtip işleri kolaylaştırdığımızı düşünürken hiçbir şeye zaman bulamadığımızdan yakınıyor muyuz?

     Sahi biz ne yapıyoruz?

     Karşımızdaki insanlara çıkarlarımıza göre yaklaşıp statülerine göre mi davranıyoruz şoföre ‘nasılsın’ da patrona niye ‘nasılsınız’. Bu arada samimi olduklarımızı ayıralım elbette onlardan bahsetmiyoruz. Doktorlar siz diye hitap ettiği halde, hemşireler neden sen diyorlar? Sabah bindiğiniz vasıtada günaydın dediğinizde neden şaşırılıyor? Ya da teşekkürler, iyi günler –akşamlar dediğinizde…. Bir tartışma görsek ya da bir yaralı… ‘aman başım belaya girmesin’ deyip kaçıyoruz da, dizi çekimi görsek niye oturup seyrediyoruz? Kim var diye mi? Belki keşfedilirim diye mi? Neden trafikte ya da her yerde kendi kurallarımız var. Aslında çözümün değil sorunun bir parçasıyız değil mi?

     Peki ne yapmalıyız? Pardon niyetim asla size öğüt vermek değil. O zaman şöyle düzelteyim. ‘Ben böyle yapıyorum’….. ‘Yapmalıyım’ diye bahsedersem sanırım daha doğru olacak. Sabahları karşılaştığım herkese günaydın demeye ve gülümsemeye çalışıyorum. Çevremde tabii… Yoksa yürürken her karşılaştığıma diyemem. Ama demek isterdim. İnsanlarla konuşurken çok samimiyetim yoksa siz diye hitap ediyorum. Trafikte kural oluşturmayıp mevcut kurallara olabildiğince uymaya çalışıyorum. Olabildiğince lafı hoş olmuyor ama çok gayret ediyorum. Bir süre sonra tüm kurallara eksiksiz uyacağıma inanıyorum. Gerçekten gayret ediyorum.

    Yapmamız gereken şeyleri yapıyorum demek hoş değil ama beni affedin. Ben bir iki şey daha söyleyeceğim. Ben hiç sağa sola çöp atmadım. Hak etmediğim bir şeye sahip çıkmaya çalışmadım. Ayrıca kendimi hak etmediğim bir şeyi hak ettiğime inandırmaya da çalışmadım. Benden daha çok yaşamışların yaşamışlıklarına saygı duyup, öğüt almaya çalıştım. Size son bir şey söyleyeyim mi? Sabahları yüzümü yıkarken aynaya baktığımda kendime kızıp azarladığım şeyler gittikçe azalıyor.

    Umarım bir gün kendimle daha çok gurur duyarım.

                  Sevgilerimle…
                                                                                                             Ceyda Uçal