ARADAN GEÇEN BUNCA ZAMANA RAĞMEN HAYAT TEKRARLARLA DOLU ...

14 Temmuz 2015, 07:58

Pek çoğumuz duyduk, okuduk; Ancak kime ait olduğunu ve hangi yılda yazıldığını biliyormuydunuz...

Pek çoğumuz duyduk, okuduk; Ancak kime ait olduğunu ve hangi yılda yazıldığını biliyormuydunuz...

ARADAN GEÇEN BUNCA ZAMANA RAĞMEN HAYAT TEKRARLARLA DOLU ...

Gürültü patırtının ortasında sükunetle dolaş; sessizliğin içinde huzur
bulunduğunu unutma.
Başka türlü davranmak açıkça gerekmedikçe herkesle dost olmaya çalış.
Sana bir kötülük yapıldığında verebileceğin en iyi karşılık, unutmak olsun.
Bağışla ve unut. Ama kimseye teslim olma.

İçten ol; telaşsız, kısa ve açık seçik konuş.
Başkalarına da kulak ver.
Karşındakiler aptal ve cahil oldukları zaman bile dinle onları.
Çünkü dünyada herkesin bir öyküsü vardır.

Yalnız planlarının değil, başarılarının da tadını çıkarmaya çalış.
İşinle, ne kadar küçük olursa olsun ilgilen;hayattaki dayanağın odur.
Seveceğin bir işi seçersen hayatında bir an bile yorulmuş olmazsın.
İşini öyle sev ki, başarıların bedenini ve yüreğini güçlendirirken
verdiklerinle de yepyeni hayatlar başlatmış olacaksın.

Olduğun gibi görün ve göründüğün gibi ol.Sevmediğin zaman sever gibi yapma.
Çevrene önerilerde bulun ama hükmetme.
İnsanları yargılarsan onları sevmeye zamanın kalmaz.
Ve unutma ki insanlığın yüzyıllardır öğrendikleri,sonsuz uzunlukta bir
kumsaldaki tek bir kum taneciğinden daha fazla değildir.

Aşka burun kıvırma sakın; o çölün ortasında yemyeşil bir bahçedir.
O bahçeye layık bir bahçıvan olmak için her bitkinin sürekli bakıma
ihtiyacı olduğunu unutma.

Kaybetmeyi, ahlâksız bir kazanç edinmeye tercih et.
İlkinin acısı bir an, ötekinin vicdan azabı ise, ömür boyu sürer.
Bazı idealler, o kadar değerlidir ki o yolda mağlup olman bile zafer sayılır.
Bu dünyada bırakacağın en büyük miras, dürüstlüktür.

Yılların akıp gitmesine öfkelenme; gençliğe yakışan şeyleri
gülümseyerek teslim et geçmişe.
Yapamayacağın şeylerin, yapabileceklerini engellemesine izin verme...
Evreni yargılamak olanaksız.
Onun için gerekli kavgalarını sürdürürken bile kendi kendinle barış içinde ol.

Doğduğun zamanı hatırla, sen ağlarken herkes sevinçle gülüyordu.
Öyle bir ömür geçir ki, herkes ağlasın öldüğünde. Sen mutlulukla gülümse.
Sabırlı, şefkatli, bağışlayıcı ol. Eninde sonunda bütün servetin yine sensin.
Görmeye çalış ki, bütün pisliğine ve kalleşliğine karşın bu dünya yine
de insanoğlunun biricik, güzel mekanıdır.

Xsentius (M.Ö. 9.YY)

Cemal ARTÜZ aktardı...