Kendimiz için bir şey yapmaya başlıyorsunuz ve bir süre sonra saatle ilgili problemler olmaya başlıyor. Yetişemiyorsunuz, koşturuyorsunuz ve yoruluyorsunuz. Etrafınız bu koşturmacayı görüyor ve "sana bir geliri yoksa bırak " sözleriyle muhatap olmaya başlıyorsunuz...
MENFAATİN YOKSA BIRAK !
Hayatımızı sürdürmek için bir “iş”te çalışmamız gerekli. Bu iş, parasal açıdan bizi memnun etmeli, kariyer fırsatı vermeli ve sevdiğimiz bir iş olmalı. Herkes böyle bir iş bulma konusunda şanslı değildir eminim. Bulanlar ise ( istisnalar hariç ) “iş” ten başka bir şey yapamazlar. Mesela gezmeler iş konusunda, yemekler iş konusunda, eğlenceler iş konusunda, etkinlikler iş konusunda, dahası hayatınız bir iş oluyor. Kendinize vakit ayırmak demek Pazar günleri evde öğlene kadar yatarak ve gazete okuyarak, ( Gazete okuma konusunu herkesin yaptığını sanmıyorum ) televizyon izleyerek, vs. Örnekleri çoğaltmak kolay.
Peki kendiniz için ne yapıyorsunuz? Parasal açıdan mutlusunuz, kariyer açısından mutlusunuz, peki aile? Çocuklarla aranız? Tiyatroyla, sinemayla, lunaparklarla, sahil kenarlarıyla, çay bahçeleri, ormanlar, korularla, kimsesiz çocuklar, darülaceze’yle, hayvanlarla daha da uzatabiliriz fakat kısaca HAYAT’ la aranız nasıl? İşlerinizin peşinde koşarken hayatın içinden çıktığınızın farkına eminim varmıyorsunuz. Çocuklarınız en iyi yerlerde okusun, en iyi iş imkanlarına sahip olsunlar diye elinizden geleni yapıyorsunuz.
Peki çocuğunuz size bir şey sorduğunda cevap verebiliyor musunuz? Günümüz eğitim koşulları ve okulların halleri malum, bilmeyeniniz yok. Okulda anlamadığı bir konuyu, daha açık söyleyeyim hızlıca geçilmiş bir konuyu oturup çocuğunuzla çalışabiliyor musunuz? Ya da özel ders veren Öğretmenler mi tutuyorsunuz? Size tiyatrodan bahsetse konuşabileceğiniz beş cümleniz var mı ? Sinemadan bahsetmek kolay, ( Bilmeseniz bile ) opera’dan, müzelerden, bir enstrümandan ? Çoğumuz elimize aldığımız gazetenin sadece büyük puntolarla yazılı kısımlarını okuyup, bırakanlardanız. ( İstisnalı kısım )
Eğer iyi bir gelecek bekliyorsak, bunun bizim üzerimizden geçeceğini, hala parasal açıdan düşünerek mi gerçekleştireceğiz? Parayla satın alınamayan tek şeyin KÜLTÜR olduğunu bildiğimiz halde. Geliştiğimiz kadar geliştirebiliriz ve bu gelişme süreci bir ömür kadardır. Gelecekte iyi bir vatandaş, baba, eğitimci, oyuncu, sporcu, müdür, sanatçı, zanaatçı vs. olmak için öğrenmeye doymamak gerek. Kendimiz için bir şey yapmaya başlıyorsunuz ve bir süre sonra saatle ilgili problemler olmaya başlıyor. Yetişemiyorsunuz, koşturuyorsunuz ve yoruluyorsunuz. Etrafınız bu koşturmacayı görüyor ve “ sana bir geliri yoksa bırak “ sözleriyle muhatap olmaya başlıyorsunuz. Akıllara gelen ilk söz. Peki bedenimi doyurmam bir şekilde söz konusu da, ruhumu nasıl doyuracağım? Çalışarak bunu yapabilmek ve iş saatlerinin uzunluğu, çalışma günleri fark ediyorsanız sizin sosyal bir faaliyette bulunmamanız üzerine yapılmış gibi gelecek. İşlerinizi geliştirip, büyütmeniz menfaat, kendinizi geliştirip, büyütmeniz menfaat değil. Burada bir sorun yok mu sizce de ?
Bekir YEŞİLTAŞ
