Konuşan Pirinçler... Nurten AKBAŞAK

14 Aralık 2016, 15:11

Bir bardak pirinç bir tencere yemek oldu. Kendi kendime dedim ki aslında hiç bir şey göründüğü gibi değil sanki… Bir avuç tohumun vardır, bir tarla ürünün olur. Bir küçük derdin vardır… Ömrünün sonu olur. Bir küçük sevincin vardır… Sanki yeniden doğarsın. Bir küçük kuş öter için coşkuyla dolar… Yani ‘Ne az’ dır… ‘Ne çok’ tur. Gördüklerin mi önemli, görmek istediklerin mi?

İlk Pilavım...

Genç kızlık... Artık büyüyorum. Yavaş yavaş mutfağa geçişimi istiyordu annem...İlk yemek denememi pilavla gerçekleştirmemin uygun olacağını düşünmüştü sanırım.

Bir bardak pirinç almamı istedi. Biz ailede altı kişiydik… Kafam karıştı. Bir bardak pirinç, altı kişi… Bir kez daha sordum ve yarım yamalak aklımda kalanlarla yaptım. Çok istenilen gibi olamadı tabii, çünkü lapa olmuştu… Ana bana çok düşkün olan babamın, ve hiç dişleri olmayan dedemin çok hoşuna gitti. Annem ise hiç beğenmedi. Küçük kardeşim bu sütlaç ama içinde süt yok diye sızlandı…

Bense düşünüyordum. Bir bardak pirinç bir tencere yemek oldu. Kendi kendime dedim ki aslında hiç bir şey göründüğü gibi değil sanki… Bir avuç tohumun vardır, bir tarla ürünün olur. Bir küçük derdin vardır… Ömrünün sonu olur. Bir küçük sevincin vardır… Sanki yeniden doğarsın. Bir küçük kuş öter için coşkuyla dolar… Yani ‘Ne az’ dır… ‘Ne çok’ tur. Gördüklerin mi önemli, görmek istediklerin mi?

Yıllar evvel Anadolu gezisine çıkmıştık. Batı Karadeniz’den başlayıp devam etmekti niyetimiz… Kastamonu, oradan Tosya’ya uğradık. Hayatımda pirinç tarlasını ilk kez orada gördüm. Tarla ya da bataklık… Ne desem bilemedim.

Çeşme başlarında konaklamayı pek severiz… Hele başında birkaç kadın varsa… Sohbet amaçlı durur iki laf ederiz. Yine öyle oldu… Durduk. ‘Merhaba kolay gelsin’ leştik… Neresi kolay bacım dedi… İnsan mıyız kurbağa mıyız belli değil. Dedemin bir avuç pirinci varmış. Ekmiş dikmiş, olmuş kocaman tarla… Bizim olmuş iki ton pirinç. Bir bardak pirinçten değil ha, yetişenden düşen iki ton… Onu satsak oğlan everilecek yetmez… Yetse kalan yaşamaya yetmez. Şimdi, ister kolay gelsin, ister zor… Yapılacak. Oğlanlar everilecek kızlar gelin edilecek. İster çeyiz, isterse başlık… Hepsi suya çamura yani pirince bakacak… Ama sakın üzülmeyesin siz. Pilavınıza et suyu katın, en güzelinden yapın, düğünde cenazede dağıtın ki, biz pirinci satalım… Sonra yine ekelim. Kurbağaları küstürmeden suyun içine girelim. Haydi, size hayırlı yolculuklar…

Muhabbet bitti gibi mi? Yoksa yeni mi başlıyor…
Bilemiyorum.
Kafam karıştı… Sanırım ben geri kalanını evde pilav yaparken hazırladığım bir bardak pirinçle sürdüreceğim.
Ama şurası kesin… Hiçbir şey göründüğü gibi değil.

Nurten AKBAŞAK