Lütfi Esen çocukluğundan beri renklere, resimlere meraklıdır. Eline ne zaman kağıt kalem geçse, başta kardeşlerinin resmi olmak üzere etrafta ne varsa çizmeye başlardı.

   Ailesi Lütfi'yi ancak ortaokulu bitirene kadar okutabildi. Kalabalık bir ailenin çocuğu olarak artık aileye "katkı" yapması gerekiyordu.  Ortaokuldan sonra hayata atılır, bir çok yerde çıraklık, işçilik yapar. Askerden sonra 19 Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesinde hademe olarak iş bulur. Bu iş onun hayatının dönüm noktasıdır.

   Hademe Lütfü her fırsatta Fakültenin resim bölümündedir. Oradaki boyalara, fırçalara, resimlere dalıp dalıp gider. Bu arada evlenmiş, Çocuk sahibi bile olmuştur. Okulun lojmanında oturmaktadır. Bir fırsat bulup hademelikten gece bekçiliğine geçer. Geceleri en çok vakit geçirdiği yer yine resim atölyesidir.

   Gece bekçiliğinin kalan boş zamanı lise bitirme sınavı hazırlıkları yaparak kullanır. Azimlidir. Bütün dersleri bir kerede verir ve mezun olur. Bu arada üçüncü çocuk da yoldadır.

   Üniversite sınavlarına girer ve yeterli puanı da alır. Tercih yapacağı tek bir bölüm vardır, çalıştığı okulun resim bölümü. İşi zordur ama o ne zorlukları aşarak buraya gelmiştir. Kendisini çok seven öğrencilerden ders alır. Yetenek sınavını da geçer. Rüya gerçek olmuştur. Bekçisi olduğu okulun artık öğrencisidir de.

   Okula başlayınca anlar ki resim yapmak öyle boyayla, fırçayla olan bir şey değildir. Çok okuması, çok çalışması lazımdır.

   Bir taraftan bekçilik, bir tarafdan okul. Lütfi kimi zaman elinde fırçayla sınıfta uyuya kalır. İşte o zaman Lütfi'nin okuma macerasını bilen arkadaşları ve hocaları "sessizlik moduna" geçerler.

   Böyle dört uzun yıl geçer. Dördüncü çocukla birlikte okul da biter. Lütfi'nin azim, sabır ve emekle yazdığı masalı mutlu sonla bitmiştir. O artık bir resim öğretmenidir.

   Lütfi de "rüzgarda ki mumlardan" biri. Ama yüzlerce, binlerce cocuğu aydınlatacak bir mum!

   Noktayı Işıl Özgentürk'ten bir alıntıyla koyuyorum: "Kimselerin onlardan haberi yok dedilerse de inanmayın. O gece gökte kocaman bir ay vardı ve o her şeyi gördü ve bütün düş maceraları ayın belleğine yazıldı." (Cumhuriyet/19.09.2010)
 
                                                                                        Mehmet YAVRUTÜRK

(Sevgili Hocamın adı Lütfü değil Lütfi dir. Yazım yanlışlığı sanmayınız)


   Bu eşsiz yaşam örneği sevgili Mehmet Yavrutürk'ten gönderildiğinde inanılmaz bir heyecan kapladı içimi. Sevgi ve azim  birleşince neler yapılabilirmişbir kez daha gördüm. Bunu öğrencilerimle paylaşmalıyım diye düşünürken aklıma geldi ve o  pek de makbul olmayan google dan aramayla Tokat ili Güzel Sanatlar ve Spor Lisesine, oradan da Sevgili Lütfi Öğretmenime ulaştım... Sesini duymaktaki mutluluğumdan iyi ve doğru konuşan 'ben' in dili dolaştı... Hikayesini bir de kendi sözleriyle dinledim.

  Sevgili dostlar Size Lütfi hocamın okulunun adını ve telefon numarasını yazacağım .  Ulaşmak isterseniz Lütfen saat ve diğer detayları gözardı etmeyiniz.  Ve o azmi ve başarıyı örnek olarak anlatınız.