Erdem KOZAN ... Türkiye'nin En Büyük Sorunu..

24 Ekim 2010, 13:27

Haber bültenlerinde 'halkın yüzde bilmem kaçı şu görüşe katılmıyor ' ya da 'işsizlik yüzdesi şu seviyeye yükseldi'... gibi haberlerde nedense hep İstiklal Caddesi'nde yürüyen kalabalığın görüntüsü kullanılır.

“Türkiye’nin en büyük sorunu sizce nedir?”

İstiklal Caddesi kuşkusuz İstanbul’un kalbinin attığı yerdir. Her gün normal şartlarda bir araya gelmeleri imkânsız olan binlerce insan bu caddede yüz yüze gelir, belki çarpışır, kim bilir belki de tanışır.

Haber bültenlerinde ‘halkın yüzde bilmem kaçı şu görüşe katılmıyor’ ya da ‘işsizlik yüzdesi şu seviyeye yükseldi’ gibi haberlerde nedense hep İstiklal Caddesi’nde yürüyen kalabalığın görüntüsü kullanılır. ‘Halka sorduk’ türünden haberlerde de sorular çoğunlukla İstiklal Caddesi’nde yürüyenlere sorulur.

Ben de bu caddeden her geçtiğimde olası tüm sorulara karşı kendimi hazırlarım. Kendisine mikrofon uzatıldığında donup kalan ya da saçmalayan insanlardan olmak hiç istemem. Güncel konulara ilişkin neler sorulabileceğini düşünüp, yürürken kafamda cevaplar tasarlarım. Ne kadar hazırlıklı olsam da omzunda kamera taşıyan birisini gördüğümde inceden inceye uzaklaştığım da olmuştur.

Geçen gün yine İstiklal Caddesi’nde yürürken aklıma bir soru takıldı. Şimdi biri beni durdurup sorsa:
“Türkiye’nin en büyük sorunu sizce nedir?”.
Bir an durup etrafıma bakarım, sonra da cevabı veririm:
“Bence Türkiye’nin en büyük sorunu kalitesizliktir.”
“Neden?”
“Çünkü yaşadığımız tüm sorunların da çıkış noktasıdır kalitesizlik. Mesela şu an arkanızda duran mağazanın sattığı gömleklerde yüzde ellinin üzerinde sentetik ip kullanılmış, giyeni pişiriyor. Önünde bekleyen beyefendinin deri gibi gözüken ayakkabıları aslında suni deri, tabanı da kösele değil. Yanından geçen çocuğun yediği çikolatada kakao yağı yerine soya yağı kullanılmış, çünkü soya yağı çok ucuz. Çocuğun babası bir önceki gece milli maçı izlerken sürekli kötü oynayan oyunculara çok sinirlenmiş uykusu kaçmış. Karşılarından koşarak gelen genç kız, bindiği otobüs arıza yapınca toplantısına geç kalmış…

Kısacası kalitesizlik hayatımızın her alanına işlemiş. Eğitimden sağlığa, tarımdan sanayiciliğe, spordan gazeteciliğe aklınıza gelebilecek her alanda bir hastalık gibi yayılıyor. Kendisi zaten bir sorunken başka sorunların da doğmasına neden oluyor.
Tüm bu örnekleri unutup basit düşünelim. Her gün yediğimiz ekmeği düşünün. Kar gibi bembeyaz ekmekler yiyoruz. Neden? Çünkü minerali alınmış, tam olmayan un kullanılıyor. Temel gıda maddemiz olan ekmeğin bile kalitelisini yememiz çok görülüyor bize. Bu ülkede tam buğday unundan yapılmış esmer, o mis gibi kokan ekmek artık bir lüks haline gelmiştir.”
“Peki, neden bu duruma geldik?”
“Eğitimcinin, sağlıkçının, çiftçinin, iş adamının, yöneticinin, sporcunun, fırıncının ilk amacı işini iyi yapmak yerine çok para kazanmak olduğu için.”
“Teşekkür ederiz.”
“Bir şey değil.”
Kafamda tasarladığım konuşma bu şekildeydi.

Ama o gün kimse beni durdurmadı. Omzunda kamera taşıyan adamlar da görmedim. Aslında etraf oldukça boştu. Düşüncelere dalmış yürürken yağmurun başladığını fark etmemişim. Omuzlarımda ıslaklık hissettim. Çünkü kaliteli sandığım montum ıslanmış ve suyu içine geçirmiş. Yol bitene kadar şifayı kaptım. Daha sonrası bilindik: baş ağrısı, burun akıntısı, ateş, zorunlu istirahat…

Erdem Kozan